Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Ο Christian Marclay και ο θόρυβος του τίποτα



Για τους νεώτερους, από την εφηβική ηλικία μέχρι τα είκοσι περίπου, αποτελεί μια ενστικτώδη διαδικασία. Ο dj είναι μουσικός, η αποδοχή του ως τέτοιος είναι αυτονόητη, ο σκοπός δεν είναι η ακαδημαϊκός ορισμός του όρου καλλιτέχνης, αλλά ο ρυθμός, η κίνηση, η μείξη κορμιών και μουσικών. Και ο dj εμπεριέχει όλα τα παραπάνω. Εδώ και, τουλάχιστον, τρεις δεκαετίες, μέσω μουσικών και ήχων που πρώτα και κύρια κρίνονται στα dancefloors, ο dj δημιουργεί, πλέον, μια παράδοση παρουσίας. Είτε μιλάμε για τα decks ενός techno club, είτε για τα, παλιότερα, dancehalls, είτε αναφερόμαστε στη rave κουλτούρα αλλά και τόσα άλλα.

Μέσα από αυτές τις γραμμές, πίσω από πολλά ποσταρίσματα εδώ μέσα, έχω προσπαθήσει να κάνω σαφή την κοινή συνισταμένη που εγώ αποδίδω στην τέχνη και ειδικότερα στην τέχνη της μουσικής. Επιθυμώ μια τέχνη προσιτή από και προς όλους, με λιγοστά μέσα παραγωγής της και με λιγοστές απαιτήσεις στην πρόσληψη της. Μια τέχνη για όλους, μια λαϊκή μουσική που, όμως, δεν θα ακολουθεί την περιοριστική μανιέρα του τι είναι λαϊκό αλλά και τι μπορεί να γίνει δημοφιλές.

Πιστεύω πως η κατανόηση και η πρόσληψη ενός κομματιού ξεκινά από την παραγωγή του και τις ρητές και άρρητες διαδικασίες που συμβάλουν στην κατασκευή του. Στο δικό μου το μυαλό είναι προφανές-τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων-πως όταν επιχειρείς να δημιουργήσεις με τα ελάχιστα μέσα, πρώτα απευθύνεσαι στους πολλούς που η καθημερινότητα τους δεν περιλαμβάνει πολυτέλειες.

Αυτό που κάνει ο Christian Marclay αλλά και ο Otomo Yoshihide  είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί. Με πενιχρά μέσα-από δική τους επιλογή-συνενώνουν το ευτελές της ηχητικής πηγής (βινύλια, χαλασμένα cd's, turntables αλλά και κάθε είδους πηγή ήχου) με την αβάντ γκαρντ προσέγγιση του πειραματιστή, Από τα installations του Marclay μέχρι την ηλεκτρική κιθάρα του Yoshihide μόνο ενός θορύβου δρόμος...Αυτό που κάνουν στο Moving Parts πηγαίνει πολλά βήματα παρακάτω τις αρχικές μου σκέψεις (αλλά και πολλών άλλων φυσικά) για τον dj-μουσικό. Παράγουν ρυθμούς, μελωδίες και θόρυβο όντας οι ίδιοι μεταπράτες του ήχου. Απολύτως αληθινοί δημιουργοί όμως. Ανασταίνουν φωνές, σαμπλάρουν όργανα και ιδέες και φτιάχνουν ένα α λα hip-hop αποτέλεσμα χωρίς τις ρίμες αλλά και έξω από την τυραννία του ρυθμού.

Πατινάρουν ελεύθερα πάνω σε γλιστερές επιφάνειες και χωρίς να γνωρίζουν αν θα σκοντάψουν και θα ματώσουν πέφτοντας, ρισκάρουν να αναπτύξουν ιλιγγιώδη ταχύτητα. Και δεν έχει καμία σημασία αν γκρεμοτσακίζονται στο τέλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου