Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Αρχαία γέφυρα ελευσινιακού Κηφισού (2ου Μ.Χ. αιώνα)



Η τύχη (αν και δεν πιστεύω σε αυτή) με έφερε αυτό το καλοκαίρι να δουλεύω προς Ελευσίνα μεριά. Πέρασα δίπλα της αρκετές φορές μέχρι να την προσέξω, η εθνική οδός που βρίσκεται κολλητά της καταφέρνει (το καθόλου ακατόρθωτο για τον αστικό πολιτισμό μας) να την πνίγει και ας έχει 19 αιώνες στις καμάρες της.
Σήμερα αποφάσισα, μετά τη δουλειά, να περπατήσω πάνω της, πάει πολύς καιρός υποθέτω που σταμάτησε να είναι σημαντικός παράγοντας στις ανθρώπινες μετακινήσεις. Το σκουπιδαριό περιμετρικά ,αλλά και μέσα στον ημιπεριφραγμένο χώρο, είναι γνώριμο πλέον. Άραγε η ασέβεια κυριαρχούσε και τότε; Θα προτιμούσα την κατάφαση. Με αυτή την απάντηση, τουλάχιστον, ηρεμώ και συνειδητοποιώ πως, έστω ρε παιδί μου, ο κόσμος ,αφού δεν πάει μπροστά ( ηθικά και συναισθηματικά), τουλάχιστον δεν πάει και πίσω.
Την ώρα που, για άλλη μια φορά, στο σύγχρονο Ελλαδιστάν κάποιοι και κάποιες έχουν στύση φαντασιωνόμενοι τους τάφους του Αλέξανδρου, του γιου του ή της ψυχοκόρης του, αναρωτιέμαι πόσοι να πέρασαν πάνω από τις τρεις καμάρες της; Που να πήγαιναν; Στις δουλειές τους; Βόλτα; Σε
κάποιο πόλεμο;
Η Ελευσίνα με τα μυστήρια της πάντα μου προκαλούσε μεγάλο ενδιαφέρον. Παράξενος τόπος, κάποια στιγμή το σύστημα αποφάσισε να την βουλιάξει στις βιομηχανίες, άλλη μια εκδίκηση της εξουσίας στους τόπους που ξεχώριζαν. Όταν είδα και την Αγέλαστο Πέτρα του Κουτσαφτή , έργο ζωής από τα λίγα, η εικόνα της Ελευσίνας ως τόπου ιερού και καταχθόνιου συνάμα, δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου. Φευ, όμως, τι να ψάξω και τι να διαβάσω που όλα δοξάζουν το κλέος του αρχαίου αθάνατου πνεύματος;... Μένω, καλύτερα έτσι, να μετρώ τα βήματα μου πάνω στις καμάρες της προσπαθώντας να τα συγχρονίσω με όλους αυτούς τους απλούς και ασήμαντους που την διέσχισαν μέσα στους αιώνες. Ίσως με αυτό τον τρόπο να μάθω περισσότερα από ένα βιβλίο.
Ώρες-ώρες θέλω να εξαφανίσω από την ανθρώπινη ιστορία όλους τους Αλέξανδρους, τους στρατηλάτες, τους Βενιζέλους και τους μεγάλους ήρωες.Αλλά, σκέφτομαι, εάν μπορούσα να το κάνω αυτό, τότε θα ήμουν σαν και αυτούς: μεγάλος και δυνατός, πάνω από τους άλλους.
Όχι. Προτιμώ να μετρώ τα βήματα μου σε μικρές γέφυρες με τους μικρούς και τους πολλούς και τις δικές τους ασήμαντες ανάγκες, αυτές που φέρνουν τις σημαντικές αλλαγές.
Θα ξαναπερπατήσω πάνω της, έχει και άλλα να μου πει.

ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ (απόσπασμα): https://www.youtube.com/watch?v=nnfPjGYdijA







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου