..."Κι αν είναι να γίνω ένα άγριο και φυσικό πάρκο από αργόσχολους ονειροπόλους, δεν πρέπει πια να παραμείνω εδώ στην τακτοποιημένη μωρότητα της υπεύθυνης, ενήλικης ζωής. Οφείλω να το κάνω αυτό αναζητώντας το χαμένο χρόνο, στο όνομα της ανάμνησης της ζωής ενός παιδιού που στραγγαλίστηκε και πνίγηκε από εκείνους που ενέδωσαν. Ότι και αν έχουν δημιουργήσει οι πατεράδες και οι μανάδες εγώ το απαρνιέμαι. Γυρίζω πίσω σ' έναν κόσμο ακόμα μικρότερο από τον αρχαιοελληνικό κόσμο, γυρίζω πίσω σ' έναν κόσμο που μπορώ πάντα να αγκαλιάσω με απλωμένα χέρια, τον κόσμο αυτού που ξέρω και βλέπω και αναγνωρίζω από τη μια στιγμή στην άλλη. Οποιοσδήποτε άλλος κόσμος είναι άνευ ουσίας και σημασίας για μένα, είναι αλλότριος και εχθρικός. Διαβαίνοντας πάλι τον πρώτο λαμπρό κόσμο που ήξερα σαν ήμουν παιδί, δεν επιθυμώ να παραμείνω και να ξαποστάσω εκεί, αλλά να πάω πιο πίσω, σ' έναν ακόμα πιο λαμπρό κόσμο, από τον οποίο θα πρέπει να έχω αποδράσει. Πως είναι αυτός ο κόσμος, ούτε που το ξέρω, μήτε και είμαι σίγουρος ότι θα τον βρω, αλλά αυτός είναι ο κόσμος μου και τίποτα άλλο δεν με δελεάζει"...
Χένρι Μίλερ " Ο Τροπικός του Αιγόκερω"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου