Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Τα κολάζ των Position Normal



Η ιδέα ήταν ξαφνική και δυσκολεύομαι να εντοπίσω τις απαρχές της-υποθέτω κάπου στα βάθη του μυαλού μου και της μνήμης μου, κάποιο μικρό λαμπάκι άναψε, έτσι χωρίς λόγο και καθόλου τυχαία.
Το μυστήριο έχει πάντα ενδιαφέρον αν και πλέον στον διαδικτυακό κόσμο του 2016 έχει μειωθεί δραματικά η γοητεία του. Οπότε από την αρχή να σημειώσω πως πίσω από το-πανέμορφα συνηθισμένο και καθημερινό-όνομα Position Normal (για το οποίο εδώ θα βρεις οτιδήποτε χρειάζεσαι)  βρίσκεται ένας άνθρωπος, Άγγλος στην καταγωγή, μόνιμος κάτοικος Σουηδίας πλέον, ο Chris Bailiff.

'Ηρθα σε επαφή με τη μουσική του κάποια χρόνια πριν. Ως εικόνα αρχικά με τράβηξε η α λα Residents κρυπτική αντιμετώπιση της εικόνας του (πάντα μια εικόνα  δεν μας ελκύει πρώτα; Έστω αυτή που δημιουργούμε εμείς στο νου μας). Όλα έμοιαζαν πολύ φυσιολογικά αμέσως μετά από αυτό. Η επικοινωνία μαζί του, η μηδενική επιτήδευση και ποζεριά του, η έντονη δυναμική που απόκτησαν μέσα μου οι ηχογραφήσεις του. Σαν κομμάτια ενός παζλ, υπαρκτού από την αρχή, που δεν ήξερα πως έλειπαν και έφτασαν από μόνα τους να το συμπληρώσουν.

Αισθάνθηκα μια ζεστασιά, πως μια απόλυτα  και απροκάλυπτα οικεία πραγματικότητα δημιουργούνταν πίσω από τις ηχογραφήσεις του. Δεν μπορώ πλήρως να το εκλογικεύσω και να το βάλω σε μια σειρά. Όπως οι φράσεις του Flaubert και η ποιητική πρόζα του Kerouac, τα τραγούδια του Monk και του Mingus (προσοχή: οι αναλογίες που βρίσκω είναι εντελώς προσωπικές), οι κραυγές της Nina Simone, κάθε λεπτομέρεια κατακάθισε μέσα μου σαν τη νικοτίνη και δεν θέλησε ποτέ να βγει. Γι' αυτό και η επαναφορά της συναισθηματικής μνήμης που ανέφερα προηγουμένως.

Ίσως να ήταν και το κολάζ των ήχων που ακούει στο όνομα Position Normal. Επέμεινα σε αυτό στις ερωτήσεις που έστειλα στον Chris και τις οποίες θα βρεις απαντημένες πιο κάτω. Ο ίδιος, όπως ήταν φυσικό, ούτε δικαιολόγησε, ούτε και έδωσε τις απαντήσεις που οι ερωτήσεις μου ανέμεναν...
Ο καθένας έχει τη δική του πραγματικότητα και, τελικά, αυτό είναι και το ομορφότερο-ειδικά όταν αυτή σκιτσάρεται με σκοπό την ελεύθερη έκφραση.


-Το όνομα Position Normal είναι ένα όχημα που πλέον δεν υπάρχει; Έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που κυκλοφόρησες κάτι. Τι σήμαινε για 'σένα το όνομα αυτό; Προσωπική έκφραση; Ελευθερία; Σε ΄μένα η μουσική σου ήταν πάντα ένα κολάζ ήχων. Συμφωνείς; Πιστεύεις πως ανήκεις και εσύ σε μια σειρά καλλιτεχνών που χρησιμοποίησαν το κολάζ  ξεκινώντας από τους πρώτους dada καλλιτέχνες;

Φτιάχνω μουσική, σχεδόν, από πάντα ακόμα και όταν δεν κυκλοφορούσα, για χρόνια, οτιδήποτε. Γνώρισα τη γυναίκα μου λόγω της μουσικής και τώρα έχουμε ένα παιδάκι, οπότε, νομίζω, πως έχω γνωρίσει κάποια επιτυχία. Αλλά θα χρειαστεί ένας ψυχίατρος για να αναλύσει το γιατί δεν με ενδιέφερε ποτέ να κυκλοφορώ τη μουσική μου συχνότερα. Περισσότερο με ενδιαφέρει η ίδια η διαδικασία της δημιουργίας, αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Η λέξη ελευθερία, από μόνη της, είναι κάτι. Όταν ξεκίνησα να δημιουργώ ήχους ήμουν τόσο σίγουρος πως αυτός ήταν ένας τρόπος να δημιουργώ έναν απόλυτα προσωπικό χώρο. Είχα τον έλεγχο σε, τουλάχιστον, ένα πράγμα στη ζωή μου, μπορούσα να συγκεντρωθώ σε αυτό και να χαλαρώσω ταυτόχρονα. Αποτελούσε τη διαφυγή μου. Παίρνοντας ηχητικά samples από το ραδιόφωνο, για παράδειγμα, ήταν ο τρόπος μου ν' απλώνω το χέρι μου στον πραγματικό κόσμο και αργότερα να ανακαλύψω πως αυτός ήταν, από μόνος του, αρκετά παράξενος και πως εγώ είχα το δικαίωμα να γελάω με αυτό. Αργότερα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν και μέσω αυτής της απόλυτα προσωπικής και μοναχικής  διαδικασίας άρχισα να έρχομαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Όλο αυτό απέδωσε με τον τρόπο του.
Το περιορισμένο μου μπάτζετ καθόρισε και την καλλιτεχνική μου προσέγγιση. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος με το ότι υπήρχαν πολλοί τρόποι να δημιουργώ τη μουσική μου, ώστε η ίδια αυτή η διαδικασία ήταν το σημαντικότερο. Δεν είχα κανένα αρχικό κόνσεπτ εκτός από την επιθυμία μου να κάνω μουσική όσο και περιορισμένα μέσα και αν διέθετα. Το κολάζ ήρθε μετά.  Αλλά ήρθε μαζί με το να τραγουδώ, να παίζω κάποια όργανα, να χτυπάω κάποια κρουστά, να αυτοσχεδιάζω. Προσωπικά το έβλεπα πάντα ως σύνθεση. Έβρισκα μια μικρή πλαστική τσάντα και τη χρησιμοποιούσα ως τύμπανο γιατί έμοιαζε ο ήχος. Δεν σκεφτόμουν πως, ναι, τώρα δημιουργώ ένα κολάζ. Μετά από λίγο άρχισε να με ενδιαφέρει πολύ η σύμπραξη πολλών και διαφορετικών πραγμάτων σε ένα τελικό αποτέλεσμα. Έτσι λειτουργούσα και, ακόμη, λειτουργώ.

-Προσωπικά είμαι μεγάλος φαν του κολάζ-ηχητικά αλλά και στα εικαστικά. Οι ζωές, μου φαίνεται, πως μοιάζουν αρκετά με αυτή την καλλιτεχνική πρακτική. Αλληγορικά ζωές μας είναι ένα  γρήγορο κολάζ στιγμών. Στιγμές χαράς, λύπης, πόνου, γέλιου. Αποτελεί η μουσική σου μια αντανάκλαση-σε κάποιο ποσοστό έστω-όλων των παραπάνω;

Η απάντηση είναι καταφατική σε όλα τα παραπάνω. Αλλά δεν πιστεύω πως παίρνω σε κομμάτια διαφορετικές στιγμές και κόβοντας και ράβοντας τους δίνω ένα άλλο νόημα. Γι' αυτό και η λέξη κολάζ δεν σημαίνει τόσα πολλά σε εμένα προσωπικά. ίσως να έχω μια λάθος αντίληψη για την πρακτική αλλά αισθάνομαι πως βάζει σε κάποιο καλούπι την καλλιτεχνική διαδικασία. Το κολάζ, όπως και οι συνθέσεις αλλά και σε οτιδήποτε βρίσκεις γύρω σου, βάζεις μέρος του εαυτού σου στη διαδικασία, είναι όλα αποδεκτά και, πολύ συχνά φέρνουν αναπάντεχα αποτελέσματα. Να ακούς τι θα συμβεί όταν δεν έχεις τον απόλυτο έλεγχο και προκύπτουν ήχοι χωρίς να το περιμένεις. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, ξεχνώ κάθε αρχική μου πρόθεση ή έστω το σημείο εκκίνησης μου. Τότε είναι που όλο αυτό ακούγεται σαν να μην είμαι εγώ και να μην μπορώ να το αναγνωρίσω. Υπάρχει ο τρόπος να αλλάζεις τους ήχους που παράγεις και μετά να τους ακούς ξανά, για πρώτη φορά. Τότε είναι που είμαι περισσότερο χαρούμενος από ποτέ.

-Έχεις μελλοντικά σχέδια για το όνομα Position Normal;

Το τέταρτο μου άλμπουμ είναι, σχεδόν, έτοιμο και δεν ξέρω τι να το κάνω (...)






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου