Γροθιές στους τοίχους

μόνος εναντίον ποιων;

Τη θυμάμαι πάντα αυτή τη σκηνή. Πως να την ξεχάσω άλλωστε; Για την αγαπημένη μου ταινία μιλάω.Ο Ντε Νίρο, ως Τζέηκ Λα Μόττα, βρίσκεται για πρώτη φορά στο κελί μιας φυλακής. Ο αμαρτωλός που κρίθηκε από τον μεγαλύτερο αμαρτωλό όλων, την εξουσία. Το ξέρει, όμως, φταίει, η σκοτεινή του πλευρά νίκησε τη φωτεινή ( ο φακός παίζει συνέχεια με το αχνό φως που μπαίνει απ' ένα μικρό παράθυρο) ο πρωταγωνιστής κινείται συνέχεια μεταξύ σκιάς και φωτός ακόμα και στο μικρό κελί.
Μήπως αυτό το μικρό κελί είναι το μυαλό μας; Μήπως η κοινωνία και ο τρόπος που επιλέγουμε να την αντιμετώπισουμε;  Όταν κάνεις μια ταινία για τη φυλακή,θα εστιάσεις στα άτομα, στα πρόσωπα και στα μάτια. Θα κοιτάξεις μέσα τους γιατί έξω δεν μπορείς, όπως δεν μπορούν και αυτά, μια και κάποια στιγμή όσοι εξουσιάζουν αποφάσισαν πως για ένα σωρό διαφορετικές αιτίες, η "ποινή" πρέπει να είναι η στέρηση του πολυτιμότερου αγαθού μετά την ίδια τη ζωή, της ελευθερίας.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, David Mackenzie, μας είχε ήδη δείξει από το σπουδαίο (και αγαπημένο μου) Young Adam πως ξέρει να μιλήσει για τους λιγότερο γκλα-μουράτους με οικονομία και λιτότητα. Το κάνει και εδώ. Δεν θα μιλήσω για τις ερμηνείες ονομαστικά, αυτές είναι θαυμάσιες.Τόσο που με κάνουν να αναρωτιέμαι εάν ο επαγγελματισμός είναι, εν τέλει, πάντα κάτι κακό.
Σε κάποιες στιγμές, ίσως, μου έλειψε λίγο παραπάνω νεύρο από το φακό. Λεπτομέρειες μια και σε κρατάει καρφωμένο στη θέση σου.Μια από τις μεγάλες νίκες της ταινίας, όμως, είναι η ίδια η φυλακή. Πως χωρίς ποτέ να δηλώνει κάτι ξεκάθαρα, χωρίς μεγαλοστομίες (πόσες τέτοιες δεν έχουμε δει σε αντίστοιχες ταινίες;) κάθε πλάνο συντείνει προς μια κατεύθυνση: η καθημερινή διαστρέβλωση της ηθικής και του καλού μέσα στη φυλακή, μέσα στην ίδια την κοινωνία τελικά. Εκτός εάν νομίζεις πως η φυλακή διαφέρει από την κοινωνία...
Το τέλος της με συγκλόνισε. Όταν το τουρνικέ της εισόδου γυρίσει, εσύ μπορείς να εξαφανιστείς πίσω του, ξανά μέσα στη φυλακή σου, μπορεί και να στρίψεις μαζί του προς τα έξω. Πολλοί θέλουν να σε βάλουν μέσα, εσύ πολέμα να μείνεις έξω. Πολέμα με 'σένα και αυτούς.