Ο τόπος είναι η Βιέννη του 1868 και τα λόγια προέρχονται από μια λαϊκή Συνέλευση εργατών της πόλης.Αποτελούν απάντηση (αντιγράφω από το Κρατισμός και Αναρχία) "σε μια σειρά από πολιτικές και πατριωτικές προτάσεις που έγιναν στους βιεννέζους εργάτες από του σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας και της Αυστρίας" για τη δημιουργία μια παγγερμανικής "πατρίδας" (τα εισαγωγικά δικά μου).
Μέσα από αυτή την απάντηση οι ανώνυμοι εργάτες της Βιέννης,αυτοί οι αμόρφωτοι, άξεστοι και εκμεταλευόμενοι από τους κυρίαρχους δίνουν μια απάντηση γεμάτη από ταξική συνείδηση και ταξικό αυτοκαθορισμό, έμπλεη στη συνειδητότητα της ένωσης όλων των από κάτω.Πολλά μπορούμε να μάθουμε και εμείς,150 χρόνια μετά, από τα λόγια τους.Και πάλι αντιγράφω από το Κρατισμός και Αναρχία:
Γιατί μας μιλάτε για τη γερμανική πατρίδα; Εμείς είμαστε εκμεταλευόμενοι εργάτες, που εσείς μας κοροϊδεύετε και μας καταπιέζετε πάντοτε, κι όλοι οι εργάτες, σε όποια χώρα και αν ανήκουν οι εκμεταλευόμενοι και καταπιεζόμενοι προλετάριοι όλου του κόσμου, είναι αδέλφια μας, ενώ οι αστοί, οι καταπιεστές οι κυβερνώντες, οι προστάτες και οι εκμεταλευτές, είναι όλοι εχθροί μας. Ο διεθνής κόσμος των εργαζομένων είναι η μοναδική μας πατρίδα.Ο διεθνής κόσμος των εκμεταλευτών, εκείνη είναι η χώρα που μας είναι ξένη και εχθρική.
Ν' αγιάσει το στόμα σας σύντροφοι.Δική μου πατρίδα είναι τα παιδικά μου χρόνια,όσοι αγάπησα και με αγάπησαν, εκεί που έπαιξα,χτύπησα,έκλαψα και χάρηκα,οι αναμνήσεις και οι συγκινήσεις.Στο διάολο τα σύνορα και τα έθνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου