Οι παρακάτω γραμμές αποτελούν την εισαγωγή της Φαιάς Πανούκλας του Ντανιέλ Γκερέν. Τώρα που τα δηλητηριώδη αέρια του φασιστικού μίσους αρχίζουν και πάλι να μολύνουν την Ευρώπη από όλες τις μεριές του ορίζοντα, οι λέξεις του Γκερέν ηχούν πιο επίκαιρες από ποτέ. Πριν από τη, δυστυχώς, αφασική κοινωνία και πέρα από την αναρχία, που το πράττει ήδη, η αριστερά έχει μια συνειδησιακή υποχρέωση ( απέναντι στους νεκρούς του παρελθόντος, για να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι σήμερα, για την αισιοδοξία του αύριο) : μοναδική επιλογή είναι ο αντιφασισμός σε ΟΛΑ τα επίπεδα.
"Στην αρχή της δεκαετίας του 1930, όταν έπρεπε να συγκρουστεί με το φασισμό και να τον νικήσει ή να καταποντιστεί από αυτόν, η γαλλική αριστερά παρουσίαζε ένα θλιβερό θέαμα: το θέαμα της διχόνοιας, της απολίθωσης και της αδυναμίας. Όχι πως ήταν στην ίδια κατάσταση με αυτή που είναι σήμερα. Είχε ακόμα ζωντάνια και πολλούς ανθρώπους που δεν τους έλειπε ούτε η προσωπικότητα, ούτε ο ενθουσιασμός, ούτε η πείρα. Μέσα της αντιφέγγιζαν ακόμα οι τελευταίες αχτίδες ενός ένδοξου παρελθόντος. Ακόμα δεν είχε αφήσει να χαθούν οι παραδόσεις του κλασσικού σοσιαλισμού και κομμουνισμού.Άλλοι από τους οπαδούς της διαποτίζονταν ακόμα από τη σκέψη του Γκεσντ και του Ζωρρές και άλλοι εμπνέονταν από την επιβλητική εποποιία της Ρωσικής Επανάστασης και της πρώτης εποχής της Κομμουνιστικής Διεθνούς,μια από τις γονιμότερες εμπειρίες της ανθρώπινης ιστορίας. Όμως η αριστερά είχε χωθεί, είχε βουτηχτεί βαθιά, μέσα στην εργατική διάσπαση."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου