Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Η Χαρούλα που έγινε Χάρις και ο ταξικός αγώνας


Η αλήθεια είναι πως ο δίκαιος αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών είναι ένας ξεκάθαρα ταξικός αγώνας. Αυτές οι γυναίκες, μέρος, πιθανότατα και αυτές του σαθρού κοινωνικού συμβολαίου και των πελατειακών σχέσεων, είδαν την πραγματική εικόνα του καπιταλιστικού κράτους έστω και τώρα κάπως αργά. Η αλήθεια, επίσης, είναι πως μόλις το κατάλαβαν αυτό ξεκίνησαν έναν αγώνα και διάλεξαν ένα δρόμο δύσκολο, στον οποίο ελάχιστη βοήθεια έχουν λάβει (εκτός από διάφορους κομματικούς οπορτουνιστές-εκμεταλλευτές της αριστεράς) από αυτούς που πρέπει: τα ταξικά τους αδέρφια, εμάς δηλαδή. Ούτε καν όταν έτρωγαν το ξύλο και τα χημικά από του μπάτσους-δεν είμασταν εκεί.
Οπότε κανέναν δικαίωμα κριτικής δεν έχουμε για τον τρόπο που συνεχίζουν αλλά και προπαγανδίζουν τον αγώνα τους.Βέβαια, εδώ θα πρέπει να σημειώσω πως τα μέσα κάνουν τον σκοπό και όχι το αντίστροφο,επιμένω όμως, κανένα δικαίωμα κριτικής, μόνο ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ταξική.
Χαλάστηκα, όμως, για αυτό γράφω τούτες εδώ τις παλιογραμμές. Χαλάστηκα όταν είδα το όνομα της Χάρις-παλιότερα Χαρούλας- στη σημερινή τους συναυλία. Καταλαβαίνω, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, θέλεις να "τραβήξεις" τον κόσμο.
Απλά, βαρέθηκα και σιχάθηκα να βρίσκω μπροστά μου όλους αυτούς τους "έντεχνους" και "ποιοτικούς", όλους αυτούς που με όπλο μια καλή φωνή έκαναν τα φράγκα τους πουλώντας παραμύθα επανάστασης, λαϊκισμού και μιζέριας. Συνεργαζόμενοι με πολυεθνικές, με μαφιόζους μαγαζατόρες (πόσο έκανε το ποτό εκεί που τραγουδούσες, προ κρίσης, Χαρούλα;) σε μέρη του κώλου που σε στίβαζαν σαν τη σαρδέλα, κάνοντας αρπαχτές οπουδήποτε και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και τις ονόμαζαν συναυλίες. Κάνοντας καριέρα στις πλάτες άλλων( μουσικών, στιχουργών) ενώ αυτοί έπαιρναν ψίχουλα;
Μπορεί η συγκεκριμένη να είναι πιο έξυπνη και να μην έχει την έπαρση του κάθε Νταλάρα κρύβοντας καλύτερα τα φράγκα της. Μπορεί να να είναι πολύ πιο διακριτική από τον κάθε μαϊντανό Σαββόπουλο. Ανήκει, όμως, στην τάξη μας; Μπορεί να εκφράσει τον αγώνα αυτών των γυναικών;
Δεν θα απαντήσω σε εύκολα ερωτήματα,δεν θα κριτικάρω άλλο αυτό το δίκαιο ταξικό αγώνα.
Μιλάμε και παλεύουμε (το κάνουμε άραγε;) για την ταξική μας ενότητα.Μέχρι τότε ας την εκφράσω, έστω, με ένα σύνθημα

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ,
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Υ.Γ. Δύο τραγούδια του Μάνου Λοίζου που σε έκανε μεγάλη και τρανή Χαρούλα



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου