Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Sun blindness music



Υπάρχουν τόποι και εποχές που, σε σχέση με την τέχνη, μοιάζουν ευλογημένοι.Από ποιον δεν με ενδιαφέρει, ίσως από τους ίδιους τους ανθρώπους που δημιουργούν αυτούς τους μύθους. Η Νέα Υόρκη και ειδικότερα η περιοχή του lower Manhattan στα 60's μοιάζει ένα από αυτά τα σημεία που άφησαν το αποτύπωμα τους στο χωροχρόνο.
Υπάρχουν πολλές, καλλιτεχνικές, αποδείξεις για του λόγου το αληθές. Αυτό το ξύλινο και λακαρισμένο μποξάκι (ένα από τα ελάχιστα αποκτήματα που θα προτιμούσα την cd εκδοχή από τη βινυλιακή) είναι μια από αυτές. Δεν θα μπω στον κόπο να γράψω ποιος ήταν ο John Cale, ποια η συνεισφορά του στο rock n' roll, στην avant garde, στο μινιμαλισμό και εν γένει στην αντικουλτούρα. Μιλάν τα έργα του. Άλλωστε το δίπολο που κάποτε δημιούργησε με τον αξέχαστο Lou Reed στους Velvet Underground ( o ένας ο στριφνός πειραματιστής , ο άλλος ο streetwise rocker) κάτι σαν ένα ying-yang αλληλοσυμπλήρωσης μας έδωσε εικόνες, συναισθήματα και ήχους που θα ζουν για πάντα.
Σε αυτό το τριπλό cd γίνεται ξεκάθαρα διακριτή η έντονη διάθεση του Cale προς τον πειραματισμό. Μέσα από συνθέσεις μεγάλης διάρκειας (όπως τα 43 λεπτά του οργάνου που μονοπωλεί το κομμάτι που έδωσε τον τίτλο του ποσταρίσματος) δημιουργεί ατμόσφαιρες. Αυτές οι ατμόσφαιρες έχουν ξεκάθαρο σκοπό και σαφή στόχευση: να φτιάξουν μια ατμόσφαιρα ανάλογης υφής και, τολμώ να πω, αξίας με τα ανατολίτικα ragas. Άλλωστε ο ίδιος ο Cale , όπως και ο Tony Conrad με τον Angus Maclise, που συμμετέχουν  σε αρκετά κομμάτια εδώ, είχαν μελετήσει εκτεταμένα αυτές τις μουσικές και τη διείσδυση τους στο ατομικό και συλλογικό ασυνείδητο μέσω της επαναληπτικότητας τους. Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για ragas από τη δύση. Είτε πρόκειται για ένα οργανάκι που επαναλαμβάνει τις ίδιες νότες, για μια ηλεκτρική κιθάρα που φιδοσέρνεται επ' άπειρον στα ίδια μοτίβα, για τους drone ήχους της βιόλας,  είτε για πρωτόγονους ηλεκτρονικούς ήχους σχεδόν μισό αιώνα πριν, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: εξύψωση μέσω μιας trance κατάστασης σε ένα διαφορετικό (υψηλότερο;) επίπεδο νόησης ή α-νόησης.
Εάν σε μπερδεύω είναι γιατί δεν ξέρω πως να περιγράψω το αίσθημα κατανόησης,πληρότητας, καλοσύνης  και ευτυχίας που μου προκαλούν αυτοί οι ήχοι. Αδυνατώ. Ίσως αυτό να είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία τους.Η αδυναμία μου να τους περιγράψω με τη δυνατότητα να γίνω ένα μαζί τους.Να μπω σε trance.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου