Κάθε φορά που προσπαθώ να γράψω κάτι για το ιδίωμα που περιγραφικά ονομάζουμε noise, μου 'ρχεται στο μυαλό κάτι που είχε πει η Maja Ratkje, η θορυβοποιός από τη Νορβηγία. Σχολιάζοντας για την αιτία που κάνει κάποιον να παράγει τέτοια μουσική,είχε πει πως ο θόρυβος της καθημερινότητας είναι αυτή. Όσο σκέφτομαι τον παραπάνω αφορισμό, τόσο πιο πολύ πείθομαι για την αλήθεια του. Εδώ, βέβαια, αξίζει να σχολιάσω πως στην περίπτωση που συζητάμε, πρέπει κάποιος να σκάψει κάτω από την επιφάνεια. Όταν το κάνει αυτό θα βρει πολλά. Αυτός ο θόρυβος της καθημερινότητας, ίσως είναι, απλά, η ίδια η καθημερινότητα σε όλες τις εκφάνσεις της. Βαρεμάρα, απογοήτευση, αγώνας για επιβίωση,συμβιβασμοί, λύπες. Η ίδια η ζωή δηλαδή.
Και από την άλλη η τέχνη. Ποιος είπε ότι αυτή θα πρέπει να είναι κάπως " έτσι" και όχι κάπως αλλιώς; Και ποιος μπορεί να κρίνει-και με ποια κριτήρια;- τι είναι ωραίο και τι όχι; Και, τέλος, με ποιο τρόπο προσλαμβάνεις τα ηχητικά ερεθίσματα; Με το αυτί,με το μυαλό ή με την καρδιά;
Όλα αυτά δεν ξέρω εάν αξίζει να τα απαντήσει κανείς. Σίγουρα ο GX Jupitter-Larsen, ο άνθρωπος πίσω από το όνομα The Haters, ποτέ δεν προσπάθησε να απαντήσει.Μάλλον δεν ήθελε κιόλας.Εδώ και 3 κάτι δεκαετίες μας πετάει στα μούτρα έναν ορυμαγδό ήχων ριζοσπαστικών και ενοχλητικών. Ναι, αλλά πίσω από την επιφάνεια;Αγάπη, αγωνία, πάθος. Διαφορετική έκφραση, πέρα της κανονικότητας. Αν θέλεις όλα να μοιάζουν και τίποτα να μη σε ενοχλεί, τότε καλύτερα άστο. Αν την έχεις δει αλλιώς,που έλεγε και μια ηλίθια διαφήμιση, τότε άκου. Πάλεψε να καταλάβεις κάποιον, άλλον έναν σε μια μακρυά σειρά ανθρώπων, που προσπάθησε χωρίς συμβιβασμούς να εκφραστεί διαφορετικά σε έναν κόσμο άσπρου-μαύρου, κατανάλωσης και ομογενοποίησης
Βαριέμαι να προσπαθώ να πείσω. Σε ότι αφορά την τέχνη όλα εδώ βρίσκονται, ο καθένας διαλέγει ότι του ταιριάζει, ίσως και ότι του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου