Churros στο 102ο χιλιόμετρο

"Ισπανία ,καλοκαίρι του 1936. Ζέστη, ήλιος,πέτρες και άνθρωποι.Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση είναι εδώ. Πουθενά αλλού στη σύγχρονη ιστορία αυτού του πλανήτη η παραπάνω φράση δεν υπήρξε περισσότερο αληθινή.Αυτή  την κόλαση και αυτό τον παράδεισο τον έφτιαχναν οι άνθρωποι.
Στο δρόμο για το Βαγιαδολίδ, στο 102ο χιλιόμετρο υπήρχε ένας λόφος, τον έκαιγε ο ήλιος όλη μέρα. Ο Ονέσιμο Ρεδόνδο, ιδρυτής της φασιστικής νεολαίας στην περιοχή της Καστίλης, μόλις είχε αποφυλακιστεί μια και "οι δικοί του", οι φασίστες δηλαδή, είχαν επικρατήσει στην ευρύτερη περιοχή.
Αμέσως, με το ζήλο του ασήμαντου που μέσω του μίσους του φασισμού αισθάνεται σημαντικός, έπεσε με τα μούτρα στη "δουλειά" και στο "καθήκον". Αυτά τα δύο συνέτειναν σε μια λέξη: εκκαθάριση. Ο τόπος της εκκαθάρισης ήταν αυτός λόφος στο 102ο χιλιόμετρο πηγαίνοντας για Βαγιαδολίδ.
Ένα αυτόπτης μάρτυρας, γείτονας από αυτούς που κοιτούν τη δουλειά τους (αλλά τι άλλο να κοιτάς όταν ο θάνατος είναι καθημερινότητα;) έβλεπε κάθε μέρα την αυγή ομάδες φαλαγγιτών να κουβαλούν περίπου 40 ανθρώπους κάθε μέρα-ποτέ λιγότερους. Μετά άκουγε τους ήχους των ντουφεκιών. Ύστερα αναλάμβανε ο Ονέσιμο, είπαμε είχε το καθήκον της εκκαθάρισης. Ο τρόμος της αποκτήνωσης, έλεγε ο Συνταγματάρχης Κουρτζ στην Καρδιά του Κτήνους του Τζόζεφ Κόνραντ.
Αργότερα, μετά τις πρώτες μέρες του πολέμου, το σκηνικό επαναλαμβανόταν καθημερινά, με το φως του ήλιου πλέον. Ήταν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό, πάνω απ' όλα το καθήκον,γιατί να το κρύβουν; Κρατούμενοι, δεν είχε σημασία για ποιο λόγο είχαν φυλακιστεί, μεταφέρονταν από τις φυλακές της πόλης και εκτελούνταν εκεί, σε αυτό το λόφο. Το γεγονός αυτό είχε γίνει μέρος της καθημερινότητας, της διασκέδασης, έσπαγε τη μονοτονία της ζωής στην ύπαιθρο, μέχρι που κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια μικρή καντίνα που πουλούσε churros για τους θεατές των συμβάντων. Τις ίδιες μέρες, μέσα Αυγούστου του '36, δολοφονήθηκε ο Λόρκα στη Γρανάδα από τους φασίστες. Γιατί; Απλά γιατί ήταν ο Λόρκα."*

* Τα παραπάνω γεγονότα είναι αληθινά και αναφέρονται στο: Hugh Thomas "The Spanish Civil War". Το κείμενο δικό μου.

Punk rock action + free jazz dream = Tight Meat Duo

Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Tony Herrington από τα liner notes του cd. Εκφράζουν με πολύ πιο ακριβή τρόπο όσα θέλω να πω. Στα χρόνια που πέρασαν από όταν γράφτηκαν οι παρακάτω γραμμές, ο David Keenan και ο Alex Neilson, οι Tight Meat Duo δηλαδή, εκφράστηκαν συχνά ,μέσω του γραπτού λόγου, για τη μουσική και τις κοινωνικές,πολιτικές και προσωπικές δονήσεις της, με τον ίδιο τρόπο που περιγράφει  ο Herrington παρακάτω.
Είναι αυτή η αόρατη γραμμή που ενώνει τόσο διαφορετικές μεταξύ τους ανθρώπινες δραστηριότητες, το αποτύπωμα του καθενός από εμάς σε αυτόν τον πλανήτη και στους γύρω μας.


Like all the great visionary thinkers of our time, from Iggy to Arthur Doyle, David Keenan and Aex Neilson are autodidactic polymaths devolving advanced thought back to punk-promitive motion. Judging by the music heard on Vanishing Fist, their first salvo under the name Tight Meat Duo, these Glaswegian deviants are prime examples of the dictum that the new wave of free musicians act on impulse.They 've studied and immersed themselves in some of the most life affirming vibrations of all time, those silhouettes,shadows and forectasts of tomorrow disguised as free jazz, as Sun Ra almost put it, sensed this essence flooding their synapses, rewiring their DNA, messing with the id so inheritited 3D vision becomes implanted third eye cosmology-and now their getting in on the aktion. (...)
On one bleedingly obvious level, the model and inspiration for the music heard on Vanishing Fist, a series of four improvisations for alto sax and drum set, lies in a sequence of recordings that begins four decaes ago with John Coltrane & Rashied Ali's Interstellar Space and includes Frank Lowe & Rashied Ali's Duo Exchange and Frank Wright & Muhammad Ali's Adieu Little Man. These were records on which some of the most advanced musical minds of their time dispensed with extraneous instrumentation to time travel into pre-history, to access the dawn of music as the pure sound of a voice being raised up to the beat of a drum, then teleported these primal telecommunication modes forward into next-dimentional visionary utterance.
By recording an album of sax and drum duos, this Tight Meat Duo are making no bones about their acolyte desire to plug into the waves of pure energy left by the aktions of such exalted extra-terrestrial intelligences in order to give their own raw-as-fuck conceptions vertical lift. But while their music burns in nostalgia and reverence for a particular mode of expression, and the times and cultures that birthed it, it is also the sound of musicians whose minds have been in a ongoing state of expansion (...).
It's no coincidence that the formula that gave the go ahead to so many of today's free musicians was expounded by Donald Ayler(..). Forget about the notes, Donald instructed when explaining how to listen to the music of the group led by his brother Albert, focus on the colors, you have to watch them move.(...)
And once you 've got to that it's just a short leap of the imagination to get to how it can feel such a natural for two Glaswegian punks to play a music that sounds like it was forged light years distant in the crucible of Afro-futurism.
To reduce all of the above to an equation that anyone can get their head around: punk rock action + free jazz dreams =  Tight Meat Duo. Or expressed another way:  this sound is a thing of raw,erupting beauty conceived in an act of pure love during an era of liberation theology and DIY enthusiasm that states you can if you want to so, do so.

http://www.discogs.com/Tight-Meat-Duo-Vanishing-Fist/release/1162636

https://www.youtube.com/watch?v=vzLtTeJnHLU

Συνείδηση

Η συνείδηση μου έχει τα φλεγόμενα μάτια μιας τίγρης και θέλει να με καταπιεί όπως ένας πύθωνας.
Άλλοτε μοιάζει με ένα μικρό παιδί που η αθώα του ματιά σε διαπερνά.
Πότε θα την κοιτάξω κατάματα χωρίς να φοβάμαι ή να ντρέπομαι;


"Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων αυτό που καθορίζει το είναι τους, μα αντίστροφα, το κοινωνικό τους είναι, είναι αυτό που καθορίζει τη συνείδηση τους."

Καρλ Μαρξ

Εφτά φορές 
κλείνεις τα μάτια,
Όμως την όγδοη
καταδικάζεις μονομιάς.

Μπέρτολντ Μπρεχτ "Κατακλυσμός".

https://www.youtube.com/watch?v=LIaJ6P_sIZM

Εμείς θα σε βρούμε στα γουναράδικα,άραγε;

Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε απόλυτα, χρειάζεται να μην ξεχνάμε.

27 Αυγούστου 1905-15 Ιουνίου 1945

Ο ιστορικός λόγος στη Λαμία μετά την Απελευθέρωση ( 22/10/1944):

http://www.scribd.com/doc/24708306/%CE%86%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%9F-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://www.youtube.com/watch?v=rXLCKVTGSE4

Υ.Γ. Στο Δημήτρη Δημητρίου, το "Νικηφόρο", καπετάνιο του ΕΛΑΣ στον Παρνασσό που τα βιβλία του με προχώρησαν παρακάτω όταν έπρεπε. Και στον παππού Β.Β., που μπορεί τα ύστερα του να μην τίμησαν τα πρώτα, αλλά τα έδωσε όλα πολεμώντας το φασισμό στον Ψηλορείτη. Και,βέβαια, στον Α.Β., αμετανόητο αγωνιστή, με δώρο μια γερμανική σφαίρα στο στήθος. Την  πήρε και στον τάφο.

Reality is wrong. Dreams are for the real*

όποιος τα λέει καλά, δεν ζει καλά

Για 'σένα 2pac, σήμερα θα γινόσουν 43. 

Όσοι υποτιμούν το hip-hop είναι απλά ηλίθιοι ή πρέπει να καθαρίσουν την ψυχή τους από τον καθωσπρεπισμό. Εκτός αν προτιμούν την κλάψα των blues ή τη λάγνα(και καλά ταυτόσημη με τη μαύρη φυλή) soul από την επιθετικότητα της ραπ. Σόρυ, αλλά όταν σε γαμάνε για αιώνες,ναι, θα γίνεις επιθετικός.

Όποιος πάλι τον έχει ακούσει και ανακάλυψε μόνο μίσος,τότε έχει σημαντικό πρόβλημα αντίληψης-διανοητικής και,κυρίως συνειδησιακής.Πάθος, ευαισθησία, αγάπη για τους δικούς του, τους φτωχούς και τους έγχρωμους (εγγυημένος συνδυασμός που σε στέλνει στο δικαστικό σύστημα της χώρας των γενναίων) τα είπε ωραία. Με έντονες πολιτικές καταβολές που έφταναν ακόμα και στους Μαύρους Πάνθηρες, μεγάλωσε στο γκέτο και βγήκε ζωντανός από εκεί. Εκτός από σούπερ επιτυχημένος( οι πωλήσεις το έλεγαν αυτό) ήταν και ακτιβιστής, μη μασώντας τα λόγια του.

Το χέρι που τον σκότωσε ήταν και καλά έγχρωμο, αλλά, ναι, το σύστημα μπορεί να πάρει πολλές μορφές.

https://www.youtube.com/watch?v=3xhEWqVXPfE

https://www.youtube.com/watch?v=xiAsZ29Fors

https://www.youtube.com/watch?v=viOugBbPx4U

* Tupac Shakur

Αναμνήσεις από το μέλλον (7) : free jazz απ'την Αιθιοπία

http://tileskopio.tumblr.com/post/40526836569/148-mats-gustafsson-paal

http://www.discogs.com/Mats-Gustafsson-Paal-Nilssen-Love-Mesele-Asmamaw-Baro-101/release/3520882

L' homme que j 'etais, je ne suis plus*

Συλλογίζομαι εκείνο τον καιρό που ο Θεός θα γεννηθεί ξανά, τότε που οι άνθρωποι θα μάχονται και

θα σκοτώνουν εν ονόματι του Θεού όπως και τώρα και για μια μεγάλη χρονική περίοδο οι άνθρωποι θα μάχονται για το ψωμί τους. Συλλογίζομαι εκείνο τον καιρό που η δουλειά θα είναι λησμονημένη και τα βιβλία θα λάβουν τη θέση που τους αρμόζει στη ζωή, τότε που ίσως δεν θα υπάρχουν πια βιβλία, παρά μονάχα ένα μεγαλειώδες βιβλίο-μια Βίβλος. Για μένα το βιβλίο είναι ο άνθρωπος και το δικό μου το βιβλίο είναι ο άνθρωπος που έχω γίνει, ο συγκεχυμένος άνθρωπος, ο ξένοιαστος άνθρωπος, ο απερίσκεπτος άνθρωπος, ο εγκαρδιωμένος, ο αισχρός, ο θυελλώδης, ο ακριβοδίκαιος, ο ψευδόμενος, ο διαβολικά φιλαλήθης άνθρωπος που είμαι. Συλλογίζομαι ότι σ'αυτό τον καιρό που μέλλει να έρθει δεν θα με παραβλέπουν πια. Τότε η ιστορία μου θα γίνει σημαντική και η ουλή που αφήνω στο πρόσωπο του κόσμου θα έχει σημασία. Δεν μπορώ να λησμονήσω ότι φτιάχνω ιστορία, μιαν ιστορία που απ΄τη μιά της θα καταφάει, σαν έλκος συφιλιδικό, κάθε άλλη ασήμαντη ιστορία. 

Θεωρώ τον εαυτό μου όχι ένα βιβλίο, ένα μητρώο, ένα ντοκουμέντο, αλλά μιαν ιστορία των καιρών μας-μια ιστορία όλων των καιρών. (...)

Είμαι ένας άνθρωπος δίχως παρελθόν και δίχως μέλλον. Είμαι- και αυτό είναι όλο.

Ούτε που με νοιάζουν οι αρέσκειες και οι απαρέσκειες σας. Διόλου δεν με ενδιαφέρει εάν είστε πεισμένοι πως αυτό που λέω είναι έτσι και όχι αλλιώς. Το ίδιο μου κάνει είτε με παρατήσετε εδώ και τώρα, είτε όχι. Δεν είμαι δα κανένας ψεκαστήρας απ΄όπου μπορείτε να απομυζήσετε λίγες στάλες ελπίδας.(...)

Κι έτσι επίσης, καθώς οι σκέψεις μου τινάζονται συρίζοντας κάθε τόσο, οφέιλω να ζωντανέψω πάλι τη φλόγα, ξανά και ξανά, όχι μονάχα με σθένος αλλά και με απόγνωση- γιατί δεν υπάρχει κανείς που να τον εμπιστεύομαι να πει τα πράγματα αυτά για λογαριασμό μου. Τα σκουντουφλήματα και τα ψηλαφίσματα μου, η έρευνα μου για κάθε τρόπο έκφρασης είναι ένα είδος ιερού τραυλίσματος. Έκθαμβος μένω από τη μεγαλειώδη κατάρρευση του κόσμου!(...)

Κάθε βράδυ, σαν κατεβάζω τα σκουπίδια,φαντάζομαι τον εαυτό μου ορθό σ'εναν ψηλό λόφο έκλαμπρης λευκότητας. Δεν με εμπνέει καμιά αγιασμένη καρδιά, μήτε και σκέφτομαι τον Χριστό. Κάτι καλύτερο από έναν Χριστό, κάτι μεγαλύτερο από μια καρδιά, κάτι πέρα από τον παντοδύναμο Θεό είναι αυτό που σκέφτομαι-ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ. Είμαι ένας άνθρωπος. Κι αυτό μου φαίνεται ν' αρκεί.

Είμαι άνθρωπος του θεού και άνθρωπος,συνάμα, του διαβόλου. Τα του Καίσαρος των Καίσαρι. Τίποτε αιώνιο, τίποτα απόλυτο. Ενώπιον μου πάντοτε η εικόνα του κορμιού, η τρισυπόστατη θεότης του πέους και των όρχεων.(...). Δεν μπορώ ποτέ να λησμονήσω ότι αυτή η αγία τριάς είναι από τον άνθρωπο καμωμένη, ότι θα περάσει απειράριθμες αλλαγές-αλλά όσο βγαίνουμε από τη μήτρα με χέρια και με πόδια, όσο υπάρχουν αστέρια πάνωθε μας για να μας ξετρελαίνουν και χορτάρια κάτω από τα πόδια μας για ν'αποθέτουμε την απορία που απλώνεται εντός μας, τόσο ακριβώς τούτο το κορμί θα εξυπηρετεί όλους τους σκοπούς που μπορούμε να σφυρίζουμε.

Χένρι Μίλλερ "Μαύρη Άνοιξη" (1936)- απόσπασμα

*  "Ο άνθρωπος που ήμουν, όχι, δεν είμαι πια"

Bouquet Of Barbed Wire

Ώρες-ώρες πνίγομαι κοιτώντας γύρω μου. Δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά μια κοινωνία που εκφασίζεται καθημερινά, που ανέχεται να χάνει και τις τελευταίες της ελευθερίες στο όνομα μιας επίπλαστης ασφάλειας.
Τέτοιες ώρες χάνω τα λόγια μου, ας τα πουν άλλοι για 'μένα.

THE EX-Bouquet of Barbed Wire

Strange flowers growing
in the field of free speech
don't talk about repression
this is what you get

A bouquet of barbed wire

Strange flowers growing
in civilized gardens
we're amid sharks for safety
this is what we get

A bouquet of barbed wire

https://www.youtube.com/watch?v=qE9NkqVledI

Για τους αγαπημένους μου ΤΗΕ ΕΧ (χωρίς λάβαρα και φλυαρίες,πάντα αναρχικοί στην πράξη και την καθημερινότητα τους,πιστοί όσο κανείς στο D.I.Y., πάντα πάνκηδες):   http://www.theex.nl/news.html