Ζωντανή λαογραφία

Δεν ντρέπομαι καθόλου να γράψω πως αυτός ο τόπος έχει αμέτρητες ομορφιές. Φυσικές και ανθρωπογενείς. Πάνω σε διάσελα και κορφές, σε ερειπωμένα ή με ελάχιστους κατοίκους χωριά, μέσα σε δάση και σβησμένα μονοπάτια βρήκα τον εαυτό μου και άλλοτε τον έχασα για να ανακαλύψω κάτι άλλο, διαφορετικό. Προσδιόρισα ξανά τα πιστεύω μου, διεύρυνα το γνωστικό μου πεδίο και σκότωσα μέσα μου λανθασμένες αντιλήψεις. Με χιόνι, κρύο, ζέστη, μύγες, πέτρες και ήλιο.
Πήγα παντού, ίδρωσα λίγο παραπάνω, δεν κάθισα αραχτός σε μια σκιά για ώρες και μέρες. Η αμοιβή μου ήταν πλουσιοπάροχη. Πολλές φορές βρέθηκα να ακροβατώ μεταξύ παρελθόντος και παρόντος σαν αυτά τα δύο να αλληλοεπικαλύπτονται. Με κάθε επόμενο βήμα οι χωροχρονικές διαστάσεις επεκτείνονταν. Γεμάτος, πλήρης εικόνων και συναισθημάτων έφτανα στο τέλος κάθε διαδρομής. Μέχρι την επόμενη. Καμία σημασία αν αυτή κρατούσε μισή ώρα, πολλές ώρες ή και μέρες.
Κάθε τόπος έχει να πει τη δική του ιστορία. Αρκεί ν' ακούς. Να θεωρείς τον εαυτό σου υπερτυχερό σαν βρεθείς με ανθρώπους που εκεί, επιτόπου, μπορούν και έχουν να σου πουν για τον τόπο τους. 'Οσες περισσότερες ιστορίες κι διηγήσεις-γεμάτες υπερβολές, ψευδαισθήσεις, ωραιοποιήσεις-ακούω, τόσο πείθομαι πως αυτό που η πλειοψηφία άκοπα βαφτίζει αγάπη για την πατρίδα, δεν είναι παρά νοσταλγία και συγκίνηση για την μοναδική, τελικά πατρίδα: τα παιδικά μας χρόνια.
Ακούω όμως. Και μαθαίνω. Προσπαθώ τουλάχιστον. Μέσα από τις διηγήσεις άλλων γνώρισα τον εαυτό μου καλύτερα, τις ελπίδες και τις φοβίες μου, συγκινήθηκα και γέλασα πολύ. Ακόμη το κάνω. Πολλές απ' αυτές μου έμοιαζαν σαν κομμάτια ενός παζλ που αποτελεί το συλλογικό μας υποσυνείδητο, τη συλλογική μας μνήμη. Κάθε φορά αλλάζει η γεωγραφία και η τοπογραφία, κάποιες μικρές λεπτομέρειες όπου η τύχη και το κλίμα παίζουν το δικό τους ρόλο.
Δεν μπορώ, όμως, να διακρίνω διαφορές στη συνολική εικόνα. Αν δεν συνέβαινε έτσι, δεν θα μου φαίνονταν τόσο δικές μου όλες αυτές οι διαφορετικές ιστορίες. Σαν όλες-στον πυρήνα τους-να ανάγονται σε μία ζωντανή λαογραφία. Στην αγάπη, την ελπίδα, το πάθος και την αναζήτηση. Ένα ελάχιστο μέρος και εμείς κάποιου μεγαλύτερου με πλήρη, θα ήθελα, επίγνωση του μικρού μας μεγέθους και υποχρέωση μιας συνέχειας και όχι της καταστροφής.