Και ας έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια.Τις ελάχιστες μέρες που δεν σε σκέφτηκα, τις κουβαλώ σαν ντροπή μου μέσα μου.
Ίσως κάποτε ωριμάσω αρκετά ώστε να αποδεχτώ πως κανείς δεν πεθαίνει, μα ζει μέσα μας. Μέχρι τότε δεν μπορώ παρά να σου πω πόσο μου λείπεις και πόσο μου 'λειψες.
Πότε δεν με άφησες,είμαι σίγουρος πια, γι' αυτό και πάντα ντρεπόμουν για τα λάθη και τις μαλακίες μου. Τι θα έλεγες εσύ.
Συγνώμη, έβρισα, δεν το ήθελες ποτέ αυτό.Και εγώ θέλω πολλά πράγματα να είχαν συμβεί διαφορετικά. Κυρίως, γιατί άλλοι άνθρωποι να ταλαιπωριούνται τόσο στη ζωή τους και άλλοι όχι.
Στους πρώτους ήσουν εσύ.
Θα ήθελα επίσης να σου είχα πει (αλλά κανείς δεν με έμαθε να εκφράζω τα αληθινά μου συναισθήματα) πόσο σε αγαπούσα. Ελπίζω να σου φτάνει (μια και είπαμε είσαι δίπλα μου,ε;) πως σε σκέφτομαι καθημερινά και αυτό θα κάνω για όσο υπάρχω σε αυτό τον πλανήτη.
Εντάξει, σταματώ, δεν σου άρεσαν ποτέ αυτά τα ξενινοιάσματα, στον Ψηλορείτη ήταν πάντα περιττά.
Άκου αυτό το τραγούδι και δεν χανόμαστε,κάθε μέρα τα λέμε.
Ίσως κάποτε ωριμάσω αρκετά ώστε να αποδεχτώ πως κανείς δεν πεθαίνει, μα ζει μέσα μας. Μέχρι τότε δεν μπορώ παρά να σου πω πόσο μου λείπεις και πόσο μου 'λειψες.
Πότε δεν με άφησες,είμαι σίγουρος πια, γι' αυτό και πάντα ντρεπόμουν για τα λάθη και τις μαλακίες μου. Τι θα έλεγες εσύ.
Συγνώμη, έβρισα, δεν το ήθελες ποτέ αυτό.Και εγώ θέλω πολλά πράγματα να είχαν συμβεί διαφορετικά. Κυρίως, γιατί άλλοι άνθρωποι να ταλαιπωριούνται τόσο στη ζωή τους και άλλοι όχι.
Στους πρώτους ήσουν εσύ.
Θα ήθελα επίσης να σου είχα πει (αλλά κανείς δεν με έμαθε να εκφράζω τα αληθινά μου συναισθήματα) πόσο σε αγαπούσα. Ελπίζω να σου φτάνει (μια και είπαμε είσαι δίπλα μου,ε;) πως σε σκέφτομαι καθημερινά και αυτό θα κάνω για όσο υπάρχω σε αυτό τον πλανήτη.
Εντάξει, σταματώ, δεν σου άρεσαν ποτέ αυτά τα ξενινοιάσματα, στον Ψηλορείτη ήταν πάντα περιττά.
Άκου αυτό το τραγούδι και δεν χανόμαστε,κάθε μέρα τα λέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου