Χρειάζονται λένε εννιά μήνες για να βγούμε απ' τη γητειά ενός νεκρού. Για να μπορέσουμε να τον θυμόμαστε και να τον φέρνουμε στις κουβέντες μας χωρίς να τον περιμένουμε και χωρίς να μας πληγώνει όπως τον πρώτο καιρό. Όχι πως πριν τους εννιά μήνες δεν έχει αρχίσει ήδη, αυτόκλητα και αυτονόητα, η διεργασία της απομάκρυνσης, ή μάλλον της συμφιλίωσης... Ούτε, άλλωστε, πως μετά τους εννιά θεραπεύονται αίφνης όλα και δεν μας ξαφνιάζει άλλο, δεν μας πονάει αυτή η οριστική απουσία του. Αλλά να, εκεί γύρω στους εννιά μήνες γίνεται κάτι-μια ένωση, ίσως, δίχως σπινθήρες-και παίρνουν πάλι όλα το δρόμο τους, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Έτσι λένε.
Ζυράννα Ζατέλη "Και με το φως του λύκου επανέρχονται"
Και για τους τετράποδους νεκρούς μου, όμως, σίγουρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου