Bakunin & Marx

Αυτή τη μπροσουρίτσα μου(από τις εκδόσεις Ουαπίτι: ouapiti.books@gmail.com) την έδωσε φίλος και σύντροφος. Πέρα από το πιασάρικο του τίτλου,δεν της έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Σήμερα σκέφτηκα να την πάρω μαζί μου για παρέα στο μετρό.Που να ήξερα...
Τα λόγια που θα διαβάσεις παρακάτω με συγκίνησαν με την ειλικρίνεια και την καθαρότητα τους. Πέρα από το καθαρά πολιτικό τους περιεχόμενο, τα λόγια του Eugen Maria Karpf βγαίνουν απ' την καρδιά του και στοχεύουν κατευθείαν στις συνειδήσεις μας.
Ο λόγος που πραγματικού Επαναστάτη είναι κρυστάλλινος σαν το νερό μια βουνίσιας πηγής.Είμαι σίγουρος πως και στην επόμενη ζωή του,θα αγαπάει και πάλι τόσο πολύ τον κόσμο που δεν θα ζητά τίποτα λιγότερο από την αλλαγή του.

Τη δημοσιεύω (σχεδόν)αυτούσια,διάβασε...

Το γράμμα του Eugen Maria Karpf, υπασπιστή του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Βαυαρίας, κατά τη διάρκεια της γερμανικής επανάστασης του 1918-19,χαράκτη μεταξύ άλλων στο επάγγελμα, γράφτηκε στις 20 του Ιούνη του 1920, όταν ο ίδιος βρισκόταν έγκλειστος στις φυλακές Niederschoenenfeld στη Βαυαρία. Δημοσιεύτηκε στο αγγλικό αναρχικό περιοδικό Freedom Review τομ. 43, τευχ. 20 16/10/1982 υπό τον τίτλο Bakunin and Marx.Το κείμενο μετάφρασε και επιμελήθηκε η εκδοτική ομάδα Ουαπίτι.

Φρούριο και Φυλακή Niederschoenenfeld,κοντά στο Donauwoerth,Βαυαρία, 20 Ιούνη 1920

Αγαπητέ σύντροφε Tamlyn,

Το γράμμα σας μου έχει δώσει μεγάλη χαρά μέσα στη διπλή μου φυλάκιση.Και αυτό γιατί μου αποδεικνύει ότι υπάρχουν και στην Αγγλία άνθρωποι που προσλαμβάνουν διαφορετικά την έννοια της Επανάστασης από εκείνους που κινητοποιούνται με βάση κομματικά προγράμματα και καλοδιαβασμένους θεωρητικούς, με τον κίνδυνο πάντα να στιγματιστούν ως "μη αληθινοί επαναστάτες".
Υπάρχουν,λυπάμαι που το λέω, ελάχιστοι από αυτούς που άφοβα και δημόσια ορθώνονται ενάντια στη λατρεία του ήρωα και του αρχηγού.Δεν είναι μόνο το μεγάλο(αλίμονο), το υπερβολικά παθητικοποιημένο σώμα πιστών του Μαρξ που χρειάζεται να κινητοποιηθεί. Πολλοί διστάζουν επειδή η σφιγγοφωλιά των λογοτεχνών και των δημοσιογράφων, που σαν αρχιερείς και απόστολοι βρίσκονται στην υπηρεσία αυτού του παθητικοποιημένου σώματος πιστών του Μαρξ, είναι πάντοτε έτοιμη να καταδιώξει χωρίς έλεος όποιον δοκιμάσει να πετάξει την ιερή ιδιοκτησία τους στον κάλαθο των αχρήστων. Βέβαια,βολικά, παραβλέπουν ένα πράγμα:  αυτές οι επιθέσεις δεν σκοπεύουν στους ήρωες τους, ή το επαναστατικό τους έργο, αλλά στη λάμψη,που σαν ουρά κομήτη, άνευ ορίων θαυμάζουν και τους φωτίζει.

Όλοι,πριν και μετά τον Μαρξ, συνέβαλαν στην προσπάθεια για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.Ωστόσο η εργατική τάξη,όπως μας μαθαίνει η πορεία της ιστορίας, από τη στιγμή που ο πρώτος εργάτης αναρωτήθηκε γιατί; και για ποιον;- πάντοτε έρεε μέσα στο ρεύμα ενός μεγάλου κινήματος, το οποίο για δεκαετίες, αιώνες, συχνά ρέει κάτω από την επιφάνεια, κι όποτε αναδύεται, ονομάζεται επανάσταση.Και αυτό και μόνον αυτό έχει σημασία. Γιατί τι έχουν καταφέρει ως Επαναστάτες, αυτοί οι ήρωες όσο μεγάλοι και αν ήταν ως άνδρες, ως ερευνητές,ως θεωρητικοί; Διότι η Επανάσταση δεν είναι ένας αριθμός μαχών πίσω από τα οδοφράγματα ή ζήτημα ψηφοφορίας.Η Επανάσταση είναι ο συνειδητός και φυσικά προκαθορισμένος αγώνας της ζωής ενάντια στην παρακμή.Είναι η αιφνίδια ορατότητα του γραψίματος με το οποίο η φύση γράφει στο ημερολόγιο της. Αλλά όπως τόσο λίγο παραμένει σταθερή η φύση, τόσο θα πρέπει και εμείς,πάντα και αιώνια, να επαναλαμβάνουμε όσα κάποτε ένας άνθρωπος μας έδειξε. Γιατί, επίσης, έχουμε το καθήκον να εξελισσόμαστε και να εξετάζουμε τα πράγματα στο σήμερα και στη δική μας ιστορία.
 Γι'αυτό τον λόγο κανείς από μας δεν θα αρνηθεί να αναγνωρίσει εκείνον τον άνθρωπο, που ανακάλυψε αυτόν τον τρόπο εξέτασης των πραγμάτων, όπως και κανείς από μας δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να αναγνωρίσει με τη βία αυτόν τον τρόπο, ως το μόνο αλάνθαστο και τον μοναδικό ορθό.Και κανείς από μας δεν θα αποδεχτεί ότι κάθε τι και μόνον αυτό εναρμονίζεται με αυτόν τον τρόπο, απλώς και μόνο επειδή έχει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι είναι επαναστατικό. Όσοι πράττουν και απαιτούν κάτι τέτοιο δεν καταλαβαίνουν ότι και ως εκ τούτου ενεργούν αντίθετα προς τις διδαχές εκείνου του ανθρώπου, οποίος έχει διακυρήξει το γεγονός της αδιάκοπης επαναστατικής ανάπτυξης ως την πιο σημαντική του θέση.
Και είναι σε αυτό το σημείο που έχετε δίκιο, όταν επισημαίνετε ότι ο ίδιος ο Μαρξ μας έχει δώσει το παράδειγμα.
Στις ερωτήσεις αναφορικά στις σχέσεις του Μαρξ με τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες δεν θα απαντήσω τώρα.Θα χρειαζόταν πραγματικά πολύς χώρος. Παρόλο που η ετυμηγορία μου είναι καθαρά προσωπική, θέλω επίσης να είναι και ακριβής. Τι θα έπρεπε να συμβαίνει κάπως εξηγεί το πρώτο μέρος αυτού του γράμματος.ίσως γράψω σχετικά με αυτό το θέμα,πιο εκτενώς, σε κάποιο άλλο γράμμα.
Η αντιπολίτευση του Μαρξ προς τον Μπακούνιν ήταν αντίθετη με τις επαναστατικές πεποιθήσεις του, όπως αυτές παρουσιάζονται στα έργα και τα γράμματα του. Προσωπικοί τσακωμοί και έχθρες έπαιξαν έναν μεγάλο ρόλο. Πριν απ' όλα ποτέ και με κανένα τρόπο, ο Μαρξ δεν επιχείρησε να δικαιώσει τον Μπακούνιν.Και και στο μέρος του βιβλίου Επανάσταση και Αντεπανάσταση , στο οποίο ο Μαρξ πλήρως παραδέχεται τον ατρόμητο ρόλο του Μπακούνιν στα οδοφράγματα της Δρέσδης το 1849, δεν αντιτίθεται σε αυτήν μου την άποψη.(...)
Η άνευ όρων πίστη του Μαρξ στον παγκόσμια ιστορικό ρόλο που πίστευε ότι του απονεμήθηκε και η επιμονή με την οποία υπερασπιζόταν την αποκλειστική αλήθεια των διδαχών του, δεν του επέτρεπαν να εμπιστευτεί, να αναγνωρίσει ή έστω να δώσει κάποια σημασία σε όσους εναντιώνονταν στις ιδέες του.Ωστόσο στη σύλληψη της φύσης της Επανάστασης βρίσκονται οι θεμελιακές διαφορές ανάμεσα στον Μπακούνιν και τον Μαρξ.Η κριτική και η αντιπολίτευση του Μπακούνιν απέδειξαν μέσω της επιτυχίας τους την εγκυρότητα τους. Είναι αστείο, όταν οι μάζες των πιστών του Μαρξ πιστεύουν ότι έχουν βρει σε αυτούς τους ισχυρισμούς και σε άλλα γεγονότα την υποτίμηση της σπουδαιότητας του Μαρξ. Δεν εναντιωνόμαστε στον Επαναστάτη Μαρξ, αλλά σε εκείνο το μέρος των διδαχών του που είναι οπισθοδρομικό και ξεπερασμένο, το οποίο μαζί με όσα έχει πει ο Μαρξ,τυφλά, θεωρείται ως ευαγγέλιο. Και αυτό για έναν και μόνο λόγο: διότι προτίθεται να δώσει στις βολεμένες μάζες την αίγλη του επαναστατικού με την οποία ντύνουν τις αντί-επαναστατικές πράξεις και ιδέες τους.Δεν υπάρχει Πισωγύρισμα, ούτε Παύση στην Επανάσταση!Κι η Επανάσταση δεν είναι τίποτα άλλο παρά Ζωή και Εξέλιξη.Στην Επανάσταση υπάρχει μόνον η Πρόοδος!
Για εμάς του πιο προωθημένους, αυτούς που εργάζονται για την επίσπευση της προόδου, δεν υπάρχει χρόνος για νωχελικές λατρείες στο βωμό των παρελθόντων ηρώων και των πεθαμένων ηγετών.Είναι καθήκον μας ο καθένας για τον εαυτό του να είναι ήρωας και ηγέτης.Ο σκοπός της Επανάστασης δεν είναι η δόξα μερικών , αλλά η ευτυχία όλων.
Δεν έχουμε καμιά ανάγκη να ανατρέψουμε παλιούς θεούς, γιατί εμείς δεν αναγνωρίζουμε κανένα θεό. Μονάχα αναγνωρίζουμε συντρόφους, ανθρώπους της ίδιας μας της τάξης,Επαναστάτες.Σε αυτούς αφιερώνουμε όλη μας την Αγάπη!Ο θεός της Επανάστασης είναι η Ανθρωπότητα.
Από το στενό κελί μου απλώνω το χέρι μου σε εσάς και στη χώρα σας με χαρούμενη τη συνείδηση πως υπάρχει ακόμα αλήθεια και δικαιοσύνη να βρεθεί στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα για την ανθρωπότητα.Για μας η νίκη!

Με επαναστατικούς χαιρετισμούς,

Eugen Maria Karpf