Πιστεύω στις μηχανές.Μπορούν εύκολα να γίνουν,στα χέρια κάποιου με πολύ πάθος μέσα του, τα μέσα δημιουργίας ενός άλλου κόσμου,εφικτού όσο η τέχνη το επιτρέπει, ανέφικτου όσο η κανονικότητα δεν μας αφήνει (ή εμείς δεν την αφήνουμε να μας αφήσει) να ανυψωθούμε.Πολλές τέτοιες μηχανές σε πολλά τέτοια χέρια ανθρώπων μας έδωσαν σπουδαία έργα διάνοιας αλλά και πάθους τις τελευταίες δεκαετίες.
Ας μην το αρνιόμαστε, η τεχνολογία, στις διάφορες εκφάνσεις της, υπήρξε σύμμαχος του καλλιτέχνη στην προσπάθεια του να υπερβεί, παραφράζοντας το Νεύτωνα, την αδράνεια και, κυρίως, τη συναισθηματική βαρύτητα που μας κρατά δεμένους χαμηλά. Σπάνιες, όμως, ήταν οι φορές που η τεχνολογία βοήθησε ώστε να ξεπεραστεί η αγκύλωση της ψηφιακής της νοημοσύνης και ο ελιτισμός της διάνοιας της και αυτή να μεταμορφωθεί σε μια γήινη αμεσότητα.
Γιατί αυτή είναι η λέξη κλειδί για το δίσκο που περιγράφω.Αμεσότητα. Αυτή που μόνο τα φυσικά όργανα και,βέβαια, η διάθεση των συμμετεχόντων μπορεί να σου δώσει.Η αίσθηση πως είσαι εκεί δίπλα, το άκουσμα των χορδών του κόντρα-μπάσου, οι νότες του μαντολίνου,μια φωνή που ενώ ηχογραφείται για να ακουστεί στον έξω κόσμο στην ουσία φωνάζει στο δικό της εσωτερικό σύμπαν.
Εδώ ως Born Heller (http://www.discogs.com/Born-Heller-Born-Heller/release/881968 ) μας συστήνεται η Josephine Foster με την οπερατική της φωνή και την από άλλες εποχές (είπαμε αμεσότητα) εμφάνιση αλλά και μουσική υφή( υπάρχει αυτός ο όρος;...). Μαζί της ο Jason Ajemian που αργότερα τον μάθαμε σε διάφορους αυτοσχεδιαστικούς (αυτή η λέξη πάλι...)συνδυασμούς. Τα όργανα λίγα (φωνή,μαντολίνο,άρπα,μπάσο,κιθάρα) αλλά χτυπούν κατευθείαν στην καρδιά του "προβλήματος". Πως να εκφραστείς χωρίς πολλά φτασίδια. Εύκολο.Αρκεί να είσαι ο εαυτός σου και να λες την αλήθεια σου. Με αμεσότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου