Θρύλε μου

Το ξέρω πως δεν σε παρακολουθώ πλέον από το γήπεδο,σπάνια πια.Συγνώμη,αλλά δεν μπορώ να ταυτιστώ με τους εκατομμυριούχους που φοράν τον έφηβο στο στήθος.Ούτε με την ψευτομαγκιά που, σαν αναδυόμενη μπόχα, εκπορεύεται από τη διοίκηση σου.
Δεν ήσουν,δεν είσαι αυτό.Δεν σε έμαθα έτσι.Δεν είσαι έτσι και στα ερασιτεχνικά σου τμήματα,εκεί που χτυπά η καρδιά του Συλλόγου.
Σήμερα,όμως, χτυπά αλλού η καρδιά σου και,για να τα λέμε όλα,μαγκιά όσων σε έφτασαν εδώ και ας μην τους γουστάρω.Σήμερα, ίσως γίνει το θαύμα.Το πιστεύω πως μπορεί να γίνει.
Και δεν εννοώ μοναχά την πρόκριση Θρύλε μου.Εννοώ για μια μέρα όλοι αυτοί οι εκατομμυριούχοι,μισθοφόροι,άλλοι συμπαθητικοί,άλλοι αχώνευτοι, να γίνουν τα λιοντάρια του Πειραιά , νέοι Μουράτηδες (ναι το ξέρω, όπως στο παλιό Καραϊσκάκη που έβλεπες τους αγώνες από το ταρτάν του στίβου,κάπου εκεί γύρω θα'σαι και θα παρακολουθείς σήμερα...), Μπέμπηδες, Μποτίνοι, Σιδέρηδες, Αναστόπουλοι,Μητρόπουλοι.
Για το λαό σου Θρύλε μου,τον πύρηνο σου κόσμο.Για τους 21 αδικαίωτους νεκρούς.Για να κλάψω και εγώ,χρόνια μετά την τελευταία φορά.
Αλλά και έτσι να μην γίνει,δεν πειράζει.Η φανέλα με το δαφνοστεφανωμένο, η ιστορία, οι αναμνήσεις, το συναίσθημα θα υπάρχουν μια ζωή Θρύλε μου.

https://www.youtube.com/watch?v=j4SYwktqNoE

https://www.youtube.com/watch?v=gtmlW2RhImY