ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ
που δεν πετάνε
είναι πουλιά
θαμμένα
μεσ' σε κουτιά.
Είναι δωμάτια
και είναι λέξεις
που σκίζουνε το κεφάλι
σαν καρφιά.
Είναι καρφιά
που δεν πονάνε
είναι καρφιά
π' ανακουφίζουν.
Όταν χτυπήσουν
πάλι οι καμπάνες
θα πεταχτούμε
σαν τα πουλιά.
ΤΟ ΨΩΜΙ
Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα
ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μα-
χαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγε-
λος κι αυτή
μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ο υ ρ α ν ό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν
στο ψωμί
όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο που μοίραζε
ουρανό.
Ας μη το κρύβουμε
διψάμε για ουρανό!
ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ: ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ (1958)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου