Αυτή η πόλη είναι σαν μια μαύρη τρύπα επιβραδυμένη. Κάθε μέρα με ρουφάει περισσότερο στις χαρές και τις λύπες της.Όπως συμβαίνει σε κάθε έναν από εμάς που αποτελεί ζωντανό κομμάτι της και δεν κρύβεται πίσω από μια οθόνη,έναν καναπέ,τέσσερις τοίχους.Γκρίζα όπως είναι και με ελάχιστο πράσινο κάνει τις λύπες να φαίνονται δυνατότερες. Η φτώχεια που με/μας περιτριγυρίζει δεν βοηθά. Παραφράζοντας τον Μπακούνιν, δεν μπορώ να είμαι απόλυτα χαρούμενος,αν δεν είναι και οι άλλοι γύρω μου.
Αλλά πως να ελπίζεις,αν δεν αγωνίζεσαι και τα παρατάς;; Τέλος πάντων.
Δεν θα το γυρίσω στη μιζέρια, αλλά κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους που εκτός από άδειες τσέπες, έχουν και άδεια μάτια.Πολύ κουράστηκα.
Αυτή η κούραση μου θύμισε το παρακάτω τραγούδι, το ρίχνω εδώ σε δύο εκδοχές.
ELVIS: https://www.youtube.com/watch?v=TzxWbURBRRc
N.CAVE: https://www.youtube.com/watch?v=4ChE4c_g4B0
Αλλά πως να ελπίζεις,αν δεν αγωνίζεσαι και τα παρατάς;; Τέλος πάντων.
Δεν θα το γυρίσω στη μιζέρια, αλλά κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους που εκτός από άδειες τσέπες, έχουν και άδεια μάτια.Πολύ κουράστηκα.
Αυτή η κούραση μου θύμισε το παρακάτω τραγούδι, το ρίχνω εδώ σε δύο εκδοχές.
ELVIS: https://www.youtube.com/watch?v=TzxWbURBRRc
N.CAVE: https://www.youtube.com/watch?v=4ChE4c_g4B0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου